Leer me de vogel zien.

O, ik weet het niet,
maar besta, wees mooi.
Zeg: kijk een vogel
en leer me de vogel zien.
Zeg: het leven is een brood
om in te bijten en de appels zien rood
van plezier, en nog, en nog, zeg iets.
Leer me huilen, en als ik huil
leer me zegge: het is niets.

Uit de debuutbundel van Herman de Conick, De lenige liefde. En dat brengt me op het onderwerp debuutbundels. En dat er veel heel sterke debuutbundels zijn, die soms nauwelijks overtroffen worden, zoals:

- Het moest maar eens gaan sneeuwen van Tjitske Jansen
- Wat ik mezelf graag voorhoud van Lieke Marsman
- Twee zonnen van Maria Barnas
- Genoeg over de liefde vandaag van Hagar Peeters, toegegeven Koffers zeelucht is ook grandioos 
- Parken en woestijnen van Vasalis
- Kalfsvlies van Marieke Lucas Rijneveld
- Finse meisjes van Kira Wuck
- Een gat in de lucht van Harry Mesterom
- Gedichten van Jan Arends 
- En dus lenige liefde van Herman de Koninck uit 1969. 

Hoe zou het komen dat sommige debuten zo sterk zijn? Even los van die altijd zo lastige tweede bundel?

#wordbites #leerme #devogel #zien #hermandeconick #debuut #debuutbundels